ทุกคนเคยสังเกตุบ้างไหม...ว่าพวกเราเหล่ากอล์ฟเฟอร์ที่เล่นกอล์ฟเป็นงานอดิเรก ไม่ได้เอาจริงเอาจังจับไปเป็นอาชีพ เราได้รับความสุขจากการเล่นกอล์ฟจากส่วนไหน
บางคนก็มีความสุขจากสกอร์ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ หาความสุขจากการชาลเลนจ์ตัวเอง ว่าจะทำได้ไหม ตั้งเป้าให้กับตัวเอง ปีนี้ต้องต่ำกว่า 90 หรือ 80 ตามแต่ตัวเองจะพอใจหรือมีความสุข คนกลุ่มนี้ก็มีแนวโน้มจะเข้าสนามไดร์ฟเยอะหน่อย หาโปรสอนเยอะหน่อย ออกรอบคนเดียวเยอะหน่อย เพื่อผลลัพท์ที่ตั้งไว้
แต่บางคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้เขียน ได้หาความสุขในกีฬากอล์ฟ จากการได้อยู่กับ พี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ได้เล่นด้วยกัน แซวกันตามมารยาทแต่พอดี ได้สังสรรค์ดื่มน้ำสิงห์ตามสมควร เรื่องสกอร์จะตีเท่าไหร่ เสียตรงไหน เป็นเรื่องรอง คนกลุ่มนี้จะมองความสัมพันธ์ของคนในก๊วนเป็นหลัก ทั้งคนตี ทั้งแคดดี้ ทั้งหมดเข้ากันได้หรือไม่
แต่ทั้งหมดนี้ต้องอยู่ที่ความพอดี หรือ อยู่ในสายกลาง คนที่ชอบชาลเลนจ์ตัวเองเรื่องสกอร์ ถ้ามันมีบางหลุมที่มันพลาดไปก็ต้องสงบสติอารมณ์ ควบคุมร่างกายให้กลับมาเหมือนเดิม แล้วแก้ไขในหลุมต่อไป ส่วนคนที่ไม่เน้นสกอร์เน้นสังสรรค์ ก็ต้องสังสรรค์แต่พอดี ไม่ใช่ตีกอล์ฟไปเมาไปจนไม่ตีกอล์ฟ สังสรรค์อย่างเดียว เพราะอย่าลืมว่ามีคนอื่นๆที่อยู่ในสนาม เมาจนตีกอล์ฟไม่ได้หรือขาดสติก็อาจจะเป็นอันตรายต่อคนอื่นในสนามได้ หรือไปก่อกวนคนอื่น หรือคนในก๊วน
ทั้งหมดนี้ไม่มีอะไรมาก...แค่จะบอกว่า กีฬากอล์ฟ ดูผิวเผินอาจจะเหมือนเป็นกีฬาที่เล่นคนเดียว ตีคนเดียว อยู่กับตัวเอง แต่พอมันอยู่กับก๊วนที่สนุกรู้ใจ...จะทำให้กอล์ฟนั้นน่าเล่นขึ้นเยอะ...เพื่อนชวนกี่ทีก็ไป...อาจจะไม่ใช่ชอบตีกอล์ฟ...แต่อาจจะชอบอยู่กับเพื่อนร่วมก๊วนมากกว่า...มาเล่นกอล์ฟกันเยอะๆนะครับ.......Spoy Sport (spoysport@gmail.com)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น